kendimi bedenime emanet ediyorum
Dans ederken etrafta uçuşan saç tellerim
toz
mekanın gözümün algı süresine sığan ve kaybolan detayları
süzülen ışık huzmeleri
arada
kelimeler,
havaya asılı
yıllar boyunca tanımlayamadığım,
anlamını kimseye aktaramadığım
bir tür hayalet edebiyat
dansa en yakın sanat
şiir sanki
Kelimeler tanımsız da olsa
Duyguları ve dokuları
uzak-yakın mesafede tanıdık
Şiir
eşyalar,
binalar arasında
uzayın derinliklerinde
kara deliklere varana, bazen kaybolana dek
kelimelerin şarkısı ile var olan
kimi zaman mırıldanan
ve
kendine has bir sihir tozu ile
bir araya gelip, bağlanan kelimeler…
sihir
herkesin kendi yaratıcılığında
kendi dansında gizlenen,
açığa çıkmayı bekleyen…
Dans edip
kendi rüzgarını hissettikçe insan
sihir tozları da hareketlenmekte,
kişiye ilham,
sebepsiz ve sonsuz olana yol olmakta
baştan başlamaya
yeniden yaratmaya
başka bakmaya
yaşama hayalini katmaya…